Uzm. Dr. TUNA GÜL

İlk okulu saçları iki yandan keçi kuyruk, kızlarla evcilikten bi haber ama erkek çocuklarıyla futbol-yakan top-dalye oynayarak, sınıf başkanı- hiç olmadı sağlık kolu başkanı olarak geçirdim. Anadolu lisesi benim için basketbol demekti. Sonra Ankara günleri başladı.. Ve büyük emeklerden, uykusuz gecelerden sonra tıp fakültesini bitirdim..

Güzel İzmir’imde ihtisasımı yaptığım Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin ve pek sevgili hocalarımızın, abilerimizin, ablalarımızın değerini sahaya gittiğimde çok daha iyi anladım. Hastanem Ege Bölgesi’nin referans hastanesi olduğundan, ülkenin dört bir yanından gelen dünyalar güzeli çocuklarda hastalıkların teşhisi, tedavisi, takibini yapma fırsatı buldum. Ve tabii hastalık süreçlerinde yanlarında oldum, aileleriyle aile oldum; iyileştiklerinde sarılıp birlikte mutluluğu paylaşıp, kayıplarda birlikte yas tuttum..

Asistanlık sürecimde hayatıma Ada katıldı. Bir yandan anneliği öğrendim. Çocuk doktoru olmanın ideal bir anne olmak için yetersiz kaldığı anları yaşadım. Doğum sonrası depresyonu, emzirme sürecinde ki zorluklar, aşılarının olduğu akşamların geçmek bilmeyişi ne demekmiş yaşadım. Basit bir burun tıkanıklığında bile hayatın ne denli zehir olabileceğini gördüm. Onun daha yeni doğduğunda bile bir kişiliğinin olduğunu anladım. Çocuğa saygı duymayı öğrendim. Okudum, öğrendim. Yaşadım, öğrendim.

Hastaneme tekrar döndüğümde Tuna doktor farklı bir Tuna Doktor’du artık. Çocuklara yaklaşımım, aileleriyle kurduğum iletişim baştan başa farklı bir boyuta taşındı. Empatinin gücünü gördüm.

Uzmanlığımı aldıktan sonra mecburi hizmet için Ağrı’nın Doğubayazıt’ına gittim. Mecburi hizmetimden dönüşümde hayatıma artık Deren’de katılmıştı. Orada ki hastaneme çok güzel işleyen, hemşireleri yaptığı işin önemini kavramış bir çocuk hastalıkları servisi bırakarak, ama bu kez Antalya’ya döndüm..

Deren’in doğumuyla iki çocuk annesinin ne demek olduğunu gördüm. Aynı anne-babadan bile doğsalar iki kardeşin birbirinden ne kadar farklı olabileceğini, ne kadar ayrı güzellikler taşıyabileceğini bana öğrettiler. Bu da bana, çocuklara tek tipmiş gibi davranmak yerine bireysel özeliklerine göre davranabilme yetisini kazandırdı. Kişiliğime, mesleğime, varlıkları ama bunun yanında Ada’nın koliği ve reflusu, Deren’in inek sütü intoleransı, ikisinin de sayısız ateşli-burun akıntılı-öksürüklü-kusma-ishalli hastalıkları ile eğitimime yaptıkları katkılardan dolayı iki güzel kızıma minnet borçluyum. 

Mecburi hizmetten sonra Antalya Anadolu Hastanesi ardından Antalya Memorial Hastanesi’nde, tıbbın koşarak ilerleyen dallarından biri olan yenidoğan yoğun bakımı, prematüre bakımını, sorunlarını-tedavilerini, en önemlisi hislerime güvenmeyi en baştan öğrendim. 24-25 haftalık doğmuş prematüre bebekleri 2 bazen 3 ay her gün yanı başında nefeslerini izleyerek taburcu edip, anne-babalarının kucaklarına teslim etmenin inanılmaz mutluluğunu, tatmin duygusunu hissettim ve yenidoğan meslek hayatımın tam ortasına yerleşiverdi. Hele bir de onları takip edip, tüm sorunlarında yanlarında olup, büyümelerini izlemek, onların tuna ablaları olmak, daha az bir süre önce günde kaç gram almış diye sayarken, alttan çift dişleriyle size gülümsediklerini görmek ya da odanıza “tuna ablaaaa…” diye bağırarak koşarak girmeleri… Sayelerinde mesleğime tekrar aşık oldum..

Bu arada hayallerimizdeki Bodrum gerçek oluverdi. Bodrum Acıbadem Hastanesi’nde Hastanesinde yenidoğan yoğun bakım sorumlu hekimi ve çocuk sağlığı ve hastalıkları uzman hekimi olarak çalışmaya başladım. Bodrum’da sıkıntılı doğum süreçlerinin ardından bebeklerin çok ciddi olanaksızlıklar içinde çevre il ve ilçelere sevk edildiğini görmek çok üzücü iken o zamana kadar edinmiş olduğum tüm deneyim ve beceriyi Bodrum Bebekleri için kullanmaya başladım.

2011-2022 yılları arasında Bodrum’un bebeklerini, gözleri ışıl ışıl çocuklarını takip ettim, dertlerine derman olmaya çalıştım ve kendime küçük bir Tunimu ailesi yarattım 

Temmuz 2017’de Konacık’ta canım arkadaşım Pınar Irmak Çağdaş’ın eşsiz yeteneklerinin yardımı, güzel dostum Banu’mun her zaman desteği ile her ayrıntısını tek tek düşünerek açtığım muayenehanemde kuzularımla ilgilenmeye devam ettim. Ta ki eylül 2022’ye kadar. Eylül 2022’de kızlarımla beraber İzmir’e taşındık ve ben Güzelbahçe’de ki kliniğimizde İzmir Tunimu ailesini kurmak için çalışmalara başladım.

Bir çocuğu bebekliğinden itibaren takip etmenin pek çok güzel tarafı vardır; büyüme süreçlerini görebilmenin mutluluğu ve bundaki katkınızın elle tutulur-gözle görülür olması, kendinizinkinden başka bir çok ailenin ferdi-dert ortağı-sırdaşı-yoldaşı olmanız, huyunu suyunu ellerinizde büyürken öğrendiğiniz çocukların hastalanınca verdikleri tepkileri isabetli değerlendirebilmeniz, erken teşhis konmaması halinde hayatını etkileyebilecek sorunları takip sürecinde büyümeden çözmeniz ve tabii muayenelerin evde oynadıkları oyundan bir farkının olmamasının verdiği büyük keyif…

Ve şimdi İzmir Tunimu ailesini sizlerle birlikte yaratıp, büyütme zamanı :))